Je ritst de dag toe

Je ritst de dag toe

als een jasje dat allesbehalve perfect past

dat je beschermt tegen de naakte realiteit

die de hoogte van je zielsmuren aftast.

Je zwindelt door windstoten van verveling

raakt af en toe benauwd door de tijd

je probeert uitdrukking

te geven aan de dagen

wat je intuïtie vaak misleidt.

En als je dreigt te onderkoelen

verrast door een sterke gevoelensorkaan

denk dan aan de koude dagen

waarop je als kind

ook zonder jas

naar buiten wilde gaan.

Voor mijn lieve vriend, Dries.