Je ritst de dag toe
als een jasje dat allesbehalve perfect past
dat je beschermt tegen de naakte realiteit
die de hoogte van je zielsmuren aftast.
Je zwindelt door windstoten van verveling
raakt af en toe benauwd door de tijd
je probeert uitdrukking
te geven aan de dagen
wat je intuïtie vaak misleidt.
En als je dreigt te onderkoelen
verrast door een sterke gevoelensorkaan
denk dan aan de koude dagen
waarop je als kind
ook zonder jas
naar buiten wilde gaan.
Voor mijn lieve vriend, Dries.