Alles kan

Je ruikt naar de zomer, zei hij,

naar vakantie.

Je gouden haren, je zonnige T-shirt, de sproeten op je wangen.

De zoete geur van zee en zand, dat ruik ik.

Zijn neus snuffelt, als een varken naar truffels,

rondom mijn nek.

Om het moment te vangen

en vast te houden.

Je zou aan de kust van Normandië kunnen zijn geweest,

fluisterde hij.

De geur leidt hem af naar andere oorden.

Dat was ik ook.

Oh ja?

Alles kan, zo lang je het maar zelf gelooft.

Hij trekt zijn mondhoeken naar omhoog.

Ik ook.