Je suis sauvé!

31 december 2017

Laatste dag van het jaar. Ik zit op de metro in Parijs. Alleen, want mijn twee vrienden stapten juist bij het belsignaal uit. Ik was natuurlijk te laat.

Er speelt een man redelijk agressief op zijn gammele gitaar. Met zijn diepe donkere stem die wel eens van een scheepsman zou kunnen zijn, tovert hij een glimlach op de gezichten van de passagiers. Ook op die van mij.

De metro kruipt zoals een mol uit de grond en rijdt nu over de Seine, langs prachtige hoge gebouwen. De geur vertelt verhalen van ellende, droefheid en pogingen tot het stabiliseren van een grote zwerm mensen, op een kleine plaats bijeen gepropt.

Ik gaf de man, als enige, een munt van vijftig cent, waarop hij luid door de metro riep: "je suis sauvé", gevolgd door een brede lach. Iedereen lacht nu. Ik ook.

Doorheen onmiskenbare miserie en chaos lachen de mensen nog.

Gelukkig maar.