All Saints bracht me terug naar de
Heiligen. Mijn heiligen.
Zij die uit een afgebakend universum leken te komen
waar ik ook ooit fysiek aanwezig was
in een ander, maar zelfde gedaante
met minder kennis van de wereld
en evenveel Sehnsucht
“This is where I want to be,
in a place I can call mine."
Het klonk bekend in mijn oren
van twintig jaar geleden
die het nummer toen minder analyseerden dan nu
aangezien ze minder hadden gehoord
minder hadden gearchiveerd
en bijgevolg minder zouden hebben kunnen weten.
De melodieën werden gestockeerd op de achterbank van de auto
tussen hobbelige kasseien en toen nog holle gesprekken
op een herkenbare zondagavond.
Dat parallelle universum van onwetendheid terug betreden
kan je maar eens om de zoveel tijd
wanneer het jou weer toelaat
en je in vorige gedachten omsluit en omhult
alsof je terug de oren en ogen van toen kan opzetten
want dat is waar ik soms wil zijn
op een plaats die ik van mezelf kan noemen.
